Bu 7 yaş sendromunu oğlum değil ben yaşıyorum. Düşünün ya benim 7 yaşında bir oğlum var. Gelişiyle benim dünyaya olan bakışımı değiştirdin oğulcuğum küçük tavşanım nede çabuk büyüyorsun.Zaman nede çabuk geçiyor.Uyurken gözlerine yüzüne dikkatlice bakıyorum şuandaki güzel çehreni ömrüm boyunca unutmak istemiyorum hatta zaman geçmesin hep küçük kal bende doya doya seveyim bu minik hallerini istiyorum bende çok bencilim ama...
Sen benim ilk göz ağrımsın iyiki mevlam seni bana vermiş bize evlat sevgisini yaşatmış,şükürler olsun.
Şimdi geriye dönüp bakınca keşke daha fazla sevseydim iki fazla öpseydim diyorum . İleride pişmanlık duymamak için de şimdi her anının keyfini çıkarmaya çalışıyorum. Sana karşı yaptığım hatalar var isede affet beni bende seninle büyüyorum....
Senin bu palyaço hallerini çok seviyorum.
bende seni öptüm minik kelebeğim ömrün hayırlı bahtın açık olsun inşallah Rabbim her daim güzellikler yaşatsın sana ....
7 yaş sendromu da varmış :) aman tanrım sanırım her sene aynrı bi sendrom, demek ki 1 sene içinde benim de sendroma girmem yakındır, hepimize kolay gelsin
YanıtlaSilya çocuk değilde ben oğlumun yaşını söylerken bir garip oluyorum aslında gururlanmıyorda değilim 1.54 boy ve 45 kilo ile 7 yaşında ve benim boyuma yakın bir evlada sahip olmak güzel.Rabbim Hepimizin evladına hayırlı ömürler versin....
Sil